 |
 |
 சதுரகிரி மலையை அமாவாசை, பௌர்ணமி போன்ற விசேஷ நாட்களில் தரிசிக்கப் போனால், ‘நாம் நிஜமாகவே மலையில் உள்ள ஒரு தலத்துக்கு வந்திருக்கிறோமா... அல்லது நகரத்தில் உள்ள தலத்துக்கு வந்திருக்கிறோமா?’ என்ற சந்தேகம் ஏற்படும். காரணம்- நகரத்தில் உள்ள ஒரு தலத்துக்கு வந்து செல்வது போல் ஜனத்திரள் பெருமளவில் இந்த மலையை மொய்க்கும். விசேஷ காலங்களில் மதுரை, நெல்லை, தேனி, விருதுநகர் போன்ற சுற்றுப்பட்ட மாவட்டங்களைச் சேர்ந்த சிறு வியாபாரிகள் மலையேறி வந்து கடை பரத்தி விடுவர். தண்ணீருக்கும் சாப்பாட்டுக்கும் குறைவே இருக்காது. விசேஷ நாட்களில் சதுரகிரியில் அன்னதானத்துக்குப் பஞ்சமே இல்லை. அதே நேரம், விசேஷ தினம் அல் லாத சாதாரண ஒரு நாளில் மலைக்கு வந்தாலும் சாப்பாட்டுக்கு சிரமம் இருக்காது. ‘காளிமுத்து ஸ்வாமிகள் கஞ்சி மட’த்தில் எந்நாளுமே கஞ்சி கிடைக்கும். தவிர, சந்தன மகாலிங்க ஸ்வாமி கோயிலின் பூசாரியாக உள்ள சுப்புராம், வேறு வழியே இல்லாமல் வந்தவர்களுக்குத் தானே உணவு தயாரித்தும் கொடுப்பார். தங்களது ஊரில் இருந்து உண்மையான பக்தியுடன் புறப்படும் எந்த ஒரு பக்தரும், ‘சதுரகிரி மலைக்குச் சென்று சுந்தர மகா லிங்கத்தையும் சந்தன மகா லிங்கத்தையும் கண் குளிர தரிசிக்க வேண்டும்’ என்று நினைத்து மலை ஏற ஆரம்பித்து விட்டால், சம்பந்தப்பட்ட பக்தரை மலைக்கு மேல் பத்திரமாக அழைத்துக் கொள்வது சதுரகிரியில் வாழும் மகாலிங்கத்தின் பொறுப்பு. எந்தச் சிரமமும் இல்லாமல் அவர்களைத் தனது சந்நிதிக்கு அழைத்து தரிசனம் தந்து விடுவார்கள் சந்தன மகாலிங்கமும் சுந்தர மகாலிங்கமும்! இதற்கு உதாரணமாக எத்தனையோ சம்பவங்களைக் கூறலாம். மதுரை திருமங்கலத்தைச் சேர்ந்த ஆன்மிக அன்பர் ஒருவர், இப்படிப்பட்ட ஒரு சம்பவத்தை நம்மிடம் விவரித்தார். இனி, அவர் சொல்லக் கேட்போம்: ‘‘தன்னை தரிசிக்க வரும் எவரையும் எந்த விதச் சிரமத்துக்கும் உள்ளாக்குவதில்லை மலையில் குடிகொண்டுள்ள மகாலிங்க ஸ்வாமிகள். மலைப் பாதையின் சில இடங்களில் பக்தர்கள் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கும்போது பாதை இரண்டாகப் பிரியும். எந்த வழியே சென்றால் சதுரகிரி மலை உச்சியை அடையலாம் என்பது பக்தருக்குத் தெரியாது. தவறான வழியே பயணப்பட்டு விட்டால், சூரிய வெளிச்சம் கூட விழாத அடர்ந்த கானகத்துக்குள் போய் மாட்டிக் கொண்டு விடுவோம். நாம் பத்திரமாகத் திரும்புவதற்கு வழி சொல்ல அங்கே யாருமே கிடைக்க மாட்டார்கள்.   மலைப் பகுதியில் தவறான பாதையில் பயணித்து, ஒரு வாரம் கழித்து எந்த வித ஆபத்தும் இல்லாமல், இறைவனின் திருவருளால் திரும்பி வந்தவர்களும் இருக்கிறார்கள். சதுரகிரி உச்சிக்குச் செல்ல வழி தெரியாமல், பக்தர்கள் தவிக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் அங்குள்ள சில நாய்கள், பக்தரைப் பார்த்து வாலாட்டி விட்டு ‘என் பின்னாலேயே வா’ என்பது மாதிரி பக்தருக்கு வழி காட்டிக் கொண்டே அது பாட்டுக்கு முன்னால் செல்லும். பக்தர்களும் ஏதோ மந்திரத்துக்குக் கட்டுப்பட்டது போல் அந்த நாயைத் தொடர்வார்கள். நடந்து செல்லும்போது பக்தர்கள் சற்று ஓய்வெடுக்கலாம் என்று நினைத்தால், நாய்களும் பதுவிசாக ஓர் இடத்தில் உட்காரும். பக்தர் கள் எழுந்து நடந்தால், அவருக்கு முன் நாயும் செல்ல ஆரம்பித்து விடும். அதுபோல் வன விலங்குகள் சம்பந்தப்பட்ட ஆபத்துகளில் இருந்தும் உண்மையான பக்தர்களைக் காப்பாற்றி விடுவார் மகாலிங்கம். பச்சரிசிமேடு (இந்த இடத்தில் உள்ள கல் பாறைகள் பச்சரிசி போல் வெண்ணிறமாக இருக்கும். மழைக் காலங்களில் இந்தப் பாறையின் மேல் தென்படும் மண் துகள் பச்சரியின் வெண்மையோடு இருக்குமாம்!) என்ற இடத்தைத் தாண்டி அவர்கள் போய்க் கொண்டிருந்தபோது முதலில் சென்று கொண்டிருந்தவரின் டார்ச் லைட் திடுமென செயலற்றுப் போனது. பேட்டரிகளைக் கையில் எடுத்துத் துடைத்தார்; மாற்றிப் போட்டார். ஆனால், லைட் எரியவில்லை. ‘பரவாயில்லை. நான் முன்னாலே போறேன். என் பின்னாலே வா’ என்றபடி அதுவரை நடுவில் சென்று கொண்டிருந்தவர், முன்னால் வெளிச்சம் ஏற்படுத்திக் கொண்டு நடக்க ஆரம்பித்தார். ஏற்கெனவே, முதலில் சென்றவர் இப்போது இவரைத் தொடர்ந்து நடக்க ஆரம்பித்தார். இருள் சூழ ஆரம்பித்ததும், தாங்கள் வைத்திருந்த டார்ச் லைட்டின் உதவியால், ஒருவர் பின் ஒருவராக, பாதையைப் பார்த்துப் பார்த்துப் பயணித்துக் கொண்டிருந் தனர்.   தற்போது முதலில் செல்பவரிடமும், மூன்றாவதாக வருபவரிடமும் டார்ச் லைட்கள் இருக்கின்றன. நடுவில் இருப்பவர் தட்டுத் தடுமாறிப் போய்க் கொண்டிருந்தார். இருபது அடி தொலைவு போயிருப்பார்கள். அதிர்ச்சி தரும் வகையில் முதலில் சென்று கொண்டிருந்தவரின் டார்ச் லைட்டும் சட்டென ஆஃப் ஆனது. அவர், சற்று நேரம் அங்கேயே நின்று என்னென்னவோ செய்து பார்த்தார். ஆனால், பிரயோஜனம் இல்லை. காரணம் புரியாமல் தவித்தார். எங்கும் கும்மிருட்டு. வனம் முழுதும் மையை அப்பிக் கொண்டது போல் காட்சி அளித்தது. மரம், செடி, கொடி, பாறை என்று எதுவுமே கண்களுக்குத் தெரியவில்லை. எதிரே எதன் மீதாவது மோத நேரிட்டால்தான் அது ஒரு மரம் என்பதையோ, பாறை என்பதையோ உணர முடி யும். அதேபோல் அங்கு அதல பாதாளங்களும் உண்டு. டார்ச் லைட் இருந்தால்தானே பள்ளம்- மேடு, மரம்- பாறை இவற்றைப் பற்றி எல்லாம் தெரிந்து கொள்ள முடியும்?! அதேபோல் வெறும் பத்தடி தூரமே நடந்திருப்பார்கள். சொல்லி வைத்தது போல் தாடிக்காரரது டார்ச் லைட்டும் மக்கர் செய்தது. தனக்குத் தெரிந்த உத்திகளை எல்லாம் பயன்படுத்தி எப்படியாவது அதை ஒளிர வைத்துவிட வேண்டும் என்று அவர் பட்ட பாடெல்லாம் பயனற்றுப் போயின. இப்போது ஒருவர் அருகில் மற்றவர் நிற்பதே தெரியவில்லை. தொட்டுப் பார்த்தால்தான் ஒருவர் மற்றவரை உணர முடியும். தாடிக்கார ஆசாமிக்கு சட்டென ஏதோ ஒரு பொறி தட்டியது. அருகில் நின்றிந்த இருவரையும் தோளில் தொட்டு, ‘அப்படியே உக்காருங்க. நான் சொல்ற வரைக்கும் எதுவும் பேசாதீங்க’ என்று அவர்களின் காதில் கிசுகிசுத்தார். காரணம் இது போன்ற ஒரு திகில் அனுபவம் அந்த இருவருக்கும் இதுவரை ஏற்பட்டதில்லை. தாடிக்காரர் சொன்னபடி அப்படியே உட்கார்ந்தார்கள். தாடிக் காரரும் சம்மணமிட்டு அமர்ந்தார்.என்னே ஆச்சரியம்! தரையில் ஒளி வெள்ளமாகப் பாய்ந்தது. தாடிக்காரர் பிரகாசமானார். இதை அடுத்து முதலாமவர், இரண்டாமவர் ஆகியோரும் தங்கள் டார்ச் லைட்டில் கை வைக்க... அனைத்துமே பளீரென்று எரிய ஆரம்பித்தன. ‘தரையைத் தவிர, வேற எங்கும் டார்ச் லைட் வெளிச்சத்தை அடிக்காதீங்க’ என்று கறாராகச் சொன்ன தாடிக்காரர், இவர்கள் அமர்ந்த இடத்தில் இருந்து சுமார் முப்பதடி தொலை வில் கை நீட்டிக் காட்டினார். அங்கே கண்ட காட்சி அவர்களை உறைய வைத்தது. சுமார் பதினைந்துக்கும் மேற்பட்ட யானை கள், இவர்கள் செல்ல வேண்டிய பாதையைக் குறுக்காகக் கடந்து சென்று கொண்டிருந்தன. மரங்க ளையும், செடி- கொடிகளையும் கடந்து ஏதோ ஒரு திசையைக் குறி வைத்து அவை கூட்டமாகச் சென்று கொண்டிருந்தன. செடி- கொடிகளின் சலசலப்பையும், பிரமாண்ட அந்த உருவ அமைப்பையும் வைத்து ‘அவை எல்லாம் யானைதான்’ என்று உறுதி செய்து கொண்ட இருவரின் முகமும் வெளிறிப் போயின. தாடிக்காரர், தனது ஜோல்னாப் பையில் இருந்து தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து இருவருக்கும் குடிக்கத் தந்தார். அப்போதுதான் யானை போடும் லத்தியின் வாசனையையும் சிறுநீர் வாசனையையும் இருவரும் உணர்ந்தார்கள்.  டார்ச் லைட் வெளிச்சத்தை யானைங்க பாத்தா, யாரோ வேட்டைக்கார கும்பல் வந்திருக்கு போலிருக்குனு நாம மேல பாய்ஞ்சு, மிதிச்சிருக்கும். ஒட்டுமொத்தமா மூணு பேருமே காலி ஆகி இருப்போம்.  ‘‘அவர்களெல்லாம் சித்தர்கள். உருவத்தை நாம பார்க்க முடியாது. அவர்கள் நமக்கு எந்த இடைஞ்சலும் செய்ய மாட்டார்கள். அவர்கள் வேலையை அவர்கள் பார்த்துக் கொண்டு போவார்கள். சில நேரங்களில் பல வடிவங்களில் அவர்கள் தட்டுப் படுவார்கள். நாய் வடிவிலோ, பன்றி வடிவிலோ, பிச்சைக்காரர்கள் வடிவிலோ இருப்பார்கள். எனவே, இந்த சதுரகிரி மலையில் எந்த மிருகத்தையும் விரட்டக் கூடாது. எத்தகைய மனிதருக்கும் தொந்தரவு செய்யக் கூடாது. சித்தர்கள் எந்த வடிவில் வந்து நமக்குக் காட்சி தருவார்களோ... யாருக்குத் தெரியும்?! அவர்களிடம் இருந்து சாபத்தை ஏன் பெற வேண்டும்?’’ என்று நம்மிடம் சொன்னார் ஒரு துறவி. சமீபத்திய ஆடி அமாவாசை அன்று சுமார் பத்து லட்சம் பேர் சதுரகிரிக்கு வந்து சுந்தர மகாலிங்கத்தையும், சந்தன மகாலிங்கத்தையும் தரிசித்துச் சென்றார்கள். மொட்டை போட்டுத் தங்களது காணிக்கையை நிறை வேற்றிக் கொண்டார்கள். சபரி மலை மாதிரி இங்கே வந்து தரிசிக்க ஆண்- பெண் என்கிற வித்தியாசம் இல்லை. இப்பேர்ப்பட்ட இந்த பிரமாண்டமான சதுரகிரிக்கு மலையின் அனைத்து எல்லை களிலும் காவல் தெய்வங்கள் உண்டு. அவர்கள்தான் சதுரகிரியை இன்றளவும் காத்து வருகிறார்கள். எனினும், பிலாவடி கருப்பருக்கு அதிக முக்கியத்துவம் உண்டு. அவருக்கு வழிபாடுகளும் அதிகம். பின்னே... சித்தர்கள் புதைத்து வைத்த ஏராளமான பொக்கிஷங்களையும், ரகசியங்களையும் இன்றளவும் பத்திரமாகப் பாதுகாத்து வருபவர் அந்த பிலாவடி கருப்பர் அல்லவா! |
No comments:
Post a Comment