சைவ சித்தாந்தம் - சங்கற்ப நிராகரணம் பகுதி- 2.3

சைவவாதி சங்கற்பம்
அறிவாய் அறியும் அறிவுஉயிர் கேவலத்து
அறிவிலன் இருளொடும் பிறிவிலன் அண்ணல்
கலைமுதல் ஆக நிலவிய கருவிகள்
விளக்குஎன உதவும் துளக்குஅறப் பொருந்தி
இருவினை நுகர்வில் வருவினை செய்து

மாறிப் பிறந்து வருநெடும் காலத்து
இருள்மல பாகமும் சத்தி நிபாதமும்
மருவுழி அருள்உரு மன்னவன் அணைந்து
செல்கதி ஆய்ந்து பல்பணிப் படுத்திக்
கருவியும் மலமும் பிரிவுறப் பிரியா
ஞானம் நல்கலும் தான்அது நோக்கித்

தன்னையும் அதனையும் தன்முதற் பொருளையும் இன்னஎன்று அறியா இருவரும் முயங்கி
ஒன்றாய் உறுபயன் உவப்பும்
இன்றாய் நிற்கும் இதுசிவ கதியே

சகல நிலையில் அறிவோடு கூடிய உயிர் பொருள்களை அறிந்து வரும். அவ்வுயிர் கேவல நிலையில் ஆணவ மலத்தோடும் கூடி அதனை விட்டு நீங்கும் வழியறியாது அறிவின்றிக் கிடக்கும். இறைவன் தன் பெருங் கருணையினால் கலை முதலாகக் கூறப்பட்ட கருவிகளை இருளில் நிற்கும் உயிரின் உதவிக்காகக் கை விளக்கெனத் தந்து அருளுகிறான். உயிரும் அக் கருவிகளோடு கூடி இரு வினை செய்து அதன் பயன்களை நுகரும் போது மேலும் வினைகளை ஈட்டி மாறி மாறிப் பிறந்து வரும். இவ்வாறு பல காலம் கழிந்த பிறகு ஆணவ மலம் பரிபாகப்பட சத்தி நிபாதம் நிகழும் அப்போது அருளே வடிவாகக் கொண்ட ஆசிரியனாக உயிரின் முன் தோன்றி அதனைச் சரியை கிரியை யோகம் ஆகிய தொண்டுகளில் செலுத்திச் சகலத்தில் கூடிய தத்துவங்களும், கேவலத்தில் கூடிய ஆணவ மலமும் நீங்குமாறு தன்னை விட்டு விலகாத சிவஞானத்தை அவ்வுயிர்களுக்கு அருளுவான். அந்நிலையில் தன்னையும் சிவஞானத்தையும் அந்த ஞானத்திற்கு அடிப்படையாக உள்ள சிவபெருமானையும் வேறுபடுத்தி அறிய இயலாத தன்மையும் உயிரும் சிவமும் கூடி ஒரே பொருளாகி முத்திப் பயனின் பேரின்பமும் இல்லாமல் நிற்கின்ற நிலையே சிவகதி எனப்படும்.

துளக்குகுற்றம், மன்னவன்ஞான ஆசிரியன். பல்பணி சரியை முதலிய தொண்டுகள்.

சைவவாதி சங்கற்ப நிராகரணம்
இதுகதி யாக முதல் அறிவு உயிரேல்
பொறிபுலன் நீங்க அறிவுஉயிர் அன்றே
அடைகாய் நூறின் இடைசேர் சிவப்புஎன
இந்தியத் தொகையின் வந்து அறிவு ஒன்றுநின்று
இன்றாம் என்றல் அன்றே எந்தை

அறிவுஇலன் அதீதச் செறிவில்என்று உரைத்த
நின்மொழி விரோதமும் பின்முன் மலைவும்
மன்வயின் நிகழா மலம்இருள் இறைஒளி
ஆன்மா விளக்கில் தகும்மருள் கலாதிகள்
ஈனம்இல் இவன்இடத்து எவ்வாறு இசைந்தன

இசைந்தது ஆயினும் இசையாது ஆயினும்
அசைந்திடும் முத்தி சாதனம் அவமே
சத்தி நிபாதமோ தகுமல பாகமோ
உய்த்த காரண காரியம் ஓதுக
பாகம் காரணம் ஆகில் மற்றஅது

கால அவதியில் காய அவதியில்
மேலாம் என்னும் வினையுறும் அவதியில்
துயர்என உயிர்க்குத் தோன்றிடுப் அவதியில்
நயம்மிகும் இறைவன் நல்கிடும் அவதியில்
ஏதில் கூடும் ஓதுக இருவினை

ஒத்த எல்லையில் வைத்தனர் என்னில்
அருவினை தூக்க உருவினை நில்லாது
ஒருவினை புரிகால் இருவினை ஆகா
ஒப்புறு மாறு செப்புக தேசிகன்
அருள்உரு என்த பொருளினை ஆயின்

மாயா உருவினன் மாயா உருவினை
ஏயான் ஏய்ந்தவர் எம்ம னோரே
பல்பணி ஞான காரணம் என்னில்
தொல்பணி தொறும்பயன் தொடுப்பதனாலும்
ஒருபணி செய்யாச் சிரபுரச் சிறுவரும்

அரசர் ஆகிய தருணத் தலைவரும்
முதிர் பரசமயத்து இதம்உறும் அரசரும்
ஞானம் பெற்ற நன்மையி னாலும்
ஈனம்இல் பணி அருட்கு ஏதுஅன்று என்றால்
ஞானோற் பத்தி நிமித்தம் இத்தொழில்என

ஏனோர்க்கு இறைநூல் இயம்பிற்று என்னாம்
கருவியும் மலமும் பிரிவுற அருள்தரும்
என்றனை கேவலத்து ஏதும் அறிவிலன்
துன்றிய சகலத்து அருள்நிலை தோன்றாது
எவ் அவத்தையில் இறை அருள் பெறுகுவம்

செவ்விய ஞான தெரிசனம் ஆவது
நால்வகை மாயைப் பால்வரு ஞானம்
பண்டை ஞானம் இதுபறி தரவரக்
கண்ட ஞானம் இதுவாக் காணில்
ஈனமில் ஞானிகள் என்போர் யாரும்இல்

ஞான வேற்றுமை நாடலும் அரிதே
தானும் ஞானமும் தலைவனும் என்றனை
அன்பின் இவனும் இவனது ஞானமும்
பாசமும் பாச ஞானமும் என்றுஇவை
பேசுவர் ஒன்றாப் பெற்றிய ஆகலின்

மும்மைப் பொருட்கும் மும்மைத் தன்மை
செம்மைத்து என்னில் செலவுகள் எழுதுக
இருவரும் கூடி ஒருபயன் ஆய்த்து என்று
அருளினை இவ்வாறு அபேதிகள் நிலையே

சிவகதியைப் பற்றி நீ கூறிய கருத்துக்களைப் பின்னர் ஆராய்வோம். உயிர் தொன்று தொட்டு அறிவாக விளங்கும் என்றால் கருவி கரணங்களும் அவற்றினால் நுகரப்படும் பொருள்களும் நீங்கிய காலத்து உயிர் அறிவுடையதாக இல்லையே அது ஏன்? வெற்றிலை பாக்கு சுண்ணாம்பு ஆகிய மூன்றையும் வாயிலிட்டு மென்றால் அவை மூன்றும் கூடிய விடத்துப் புதியதோர் சிவப்பு நிறம் தோன்றுவது போலப் பொறி புலன்கள் உயிரோடு கூடுவதால் அறிவு தோன்றி அவை கூடாவிடத்து மறையும் என்று கூறினாய். இது பவுத்தர்கள் கூறும் கணபங்கம் அதே நேரத்தில் கேவல நிலையில் உயிருக்கு அறிவு இல்லை என்று சொல்லுவது முன்னொடு பின் முரணாகுவது மட்டுமின்றி மலைவும் தரும்.

எனவே பெரியோர் இதனை ஏற்றுக் கொள்வார். ஆணவம் செறிவான இருளாக இருப்பது. இறைவன் பேரொளிப் பிழம்பானவன். உயிர் சற்றே அறிவினைப் பெறுவதற்காக இறைவனால் கூட்டப் பெற்ற கலை முதலிய தத்துவங்கள் மயக்கஞ் செய்வன. கேவல நிலையில் அழுந்திக் கிடந்த உயிரினிடத்துக் கலை முதலியன எவ்வாறு வந்து பொருந்தின?

கருவிகளோடு பொருந்தி அறியினும், கருவிகளின் நீங்கி அறிவற்று இருப்பினும் எவ்வாறாயினும் ஆகுக முத்திக்கு வழி என்று நீ கூறிய சாதனமும் ஆராய்தற்குரியது. முத்திக்குரிய காரணம் என நீ கூறியது சத்திநிபாதமா அல்லது மல பரிபாகமா கூறுக, மல பரிபாகம் காரணம் என்னில் அது கால எல்லையில் நிகழுமா? அன்றி உடம்பின் எல்லையில் நிகழுமா? நீடித்த வினையின் எல்லையில் வருமா? அல்லது மாறி மாறிப் பிறந்து வரும் உயிர் பிறப்புத் துயரத்தை உணர்ந்த எல்லையில் வருமா? அல்லது இறைவன் மனமிரங்கி அருள் பாலிக்கின்ற எல்லையில் வருமா? இவ்வைந்தனுள் எப்போது சத்தி நிபாதம் நிகழும் என்பதைக் கூறுக.

பெரியோர், அந்நிலை இருவினையொப்பு நிகழ்ந்த காலத்தில் கை கூடும் என்று கூறுவர் என நீ விடை தந்தால், இருவினை என்பது அருவம். அவற்றைக் கணக்கிட்டுக் கூறுதல் இயலாது. அல்லாமலும் ஒரு வினையைச் செய்கின்ற போது அவ்வினை இரண்டு பயன்களைத் தருவதில்லை. நல்வினைக்குப் பயன் புண்ணியம் தீவினையின் பயன் பாவம். மாறுபட்ட இந்த இரண்டும் நேர் ஒத்துப் போதல் என்பது எவ்வாறு கூடும்?

மேலும், ஆசிரியர் அருள் வடிவன் என்ற கொள்கையை உடையவனாகிய நீ அவன் வடிவம் கொண்டு தோன்றுவான் என்று கூறினாய். இறைவன் ஆசிரியனாக எழுந்தருளுகின்றபோது அவன் மாயையின் காரியங்களாகிய மேனியைத் தரித்துக் கொள்ளமாட்டான். மாயையால் உண்டான உடலை அவன் தரித்துக் கொண்டான் என்று கூறுவது நம்மில் ஒருவனாக அவனைக் கருதுகின்ற குற்றத்தைத் தரும்.

சரியை, கிரியை, யோகம் என்ற மூன்று நிலைகளிலும் உயிர்கள் பயின்று வந்தமை காரணமாக உயிர் ஞானத்தைப் பெறும் என்றாய். இம் மூன்று வகைத் தொண்டுக்கும் சாலோகம், சாமீபம், சாரூபம் என்ற மூன்று பதமுத்திகள் நூல்களின் சொல்லப்பட்டுள்ளனவே, அதனை நீ விளக்கி ஆதல் வேண்டும்.

திருஞானசம்பந்த நாயனார் கிரியை நெறியில் நின்றவர் என்பர். சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் யோக நெறியில் நின்றவர் என்பர். திருநாவுக்கரசு நாயனார் சமண சமயத்தில் குறுகி அதன் பின்னர் சிவபெருமான் திருவருளால் சைவ சமயத்தைச் சார்ந்து சரியைத் தொண்டு ஆற்றினார் என்பர். இம் மூவர் முதலிகளும் ஒரு வகைத் தொண்டே புரிந்து மாயை மற்றைய இரண்டு வகைத் தொண்டும் இயற்றாது இருந்தும், ஞானத்தைப் பெற்றுச் சிவபெருமான் திருவடியை அடைந்தனர். இதனால் உன் கூற்றுப் பொருந்துவதில்லை. எனவே குற்றமற்ற மூன்று வகைத் தொண்டுகளும் ஞானத்தின் தோற்றத்திற்குக் காரணம் என்று கொள்ளாமல் ஞானத்தை நோக்கி இட்டுச் செல்வன என்று கூறுவதே பொருந்தும் என அறிக.

உயிருக்குச் சகல அவத்தையைத் தருகின்ற கலை முதலிய கருவிகளும் உயிருக்குக் கேவல நிலையைத் தருகின்ற ஆணவ மலமும் நீங்குமாறு கருவிகளோடு கூடாமையால் உயிர் அறிவற்று இருக்கும் என்பதும் சகல நிலையில் சிவப் பேரறிவு உண்டாகாது என்பதும் உன் கொள்கைகள். வேறு அவத்தைகளை உன் கொள்கையில் நீ உடன் படுவதில்லை. அப்படியாயின் எந்த அவத்தையில் உயிர்களாகிய யாம் சிவஞானத்தை அடைவோம்?

உன் கொள்கைப்படி தெளிந்த சிவஞானம் என்பது உடல் கருவி உலகு நுகர்ச்சிப் பொருள் ஆகியவற்றின் வழியாக வருகின்ற அறிவாகும். அவ்வாறாயின் அது மாயையின் நால்வகை வாயில்களின் மூலமாக வருகின்ற ஞானமேயன்றி வேறில்லை. இவற்றை விடுத்து மேல் நிலை எய்தியவருக்கே சிவஞானம் கிட்டும் எனக் கூறினால் அத்தகைய ஞானிகள் உலகத்திலே இல்லை.

உன் கொள்கைப் படி உயிரும் சிவஞானமும் சிவமும் என மூன்று பொருள்களை எடுத்துரைத்தாய் உயிரின் ஞானமும் பாசமும் பாச ஞானமும் என்கின்ற இவற்றையும் பெரியோர் கூறுவர். ஆகவே பதி பசு பாசம் என்ற மூன்றனுக்கும் பதிஞானம் பசுஞானம் பாசஞானம் என்ற மூவித அறிவுகள் உளவாதல் வேண்டும். நீ கூறிய முத்திப் பேற்றில் உயிர் சிவஞானத்தோடு இயைந்து சிவமாய்ப் போகும் என்றாய் அந் நிலையல் பசுஞானமும் பாசமும் என்னவாகும் என்பதனைக் கணக்கிட்டுக் கூறுக,. அல்லாமலும் உயிரும் சிவமும் கூடி ஒன்றாய்ப் போயின என்று நீ கூறுவது கட்டு நிலையில் இரண்டாகவும் வீட்டு நிலையில் ஒன்றாகவும் இருப்பன என்ற மாயாவாதியின் கூற்றாக முடியும்.

அடைகாய்வெற்றிலை பாக்கு. நூறின்நொறுங்குமாறு மென்றால். இந்தியத் தொகைஇந்திரியங்களின் தொகை. கலாவதிகலையில் எல்லை. காயாவதிஉடம்பின் எல்லை. அவதிஎல்லை முடிவு. சிரபுரச்சிறுவர்திருஞான சம்பந்த நாயனார். அரசராய தருணத் தலைவர்சுந்தர மூர்த்தி நாயனார். அரசர்திருநாவுக்கரசு நாயனார். செலவுகள் எழுதுககணக்கிட்டுக் கூறுக. அபேதிகள்மாயா வாதிகள். ஏகான்ம வாதம் கூறுவோர்.

சித்தாந்த சைவாசாரியார் அநுக்கிரகம்
பதிபசு பாசம் முதிர் அறிவுகளுடன்
ஆறா முன்னர்க் கூறாப் பின்னர்
இருபொருள் நீத்துமற்று ஒருநால் வகையும்
ஈனம்இல் ஞாதுரு ஞானம் ஞேயம் என்று
இசைய மூன்றாய்ப் பசுபதி என்றவற்று

இரண்டாய் இரண்டும் ஒன்றின் ஒன்று ஆகத்
திரண்டுஆம் பயன்எனும் திருவருள் தெளியில்
சென்று சென்று அணுவாய்த் தேய்ந்து தேய்ந்து ஒன்றாம்
என்றுஇறை இயற்கை இயம்புதல் தகுமே
ஒன்றாம் என்றல் அன்றியும் உவப்பும்

இன்றாம் என்றால் என்பயன் இயம்புக
என்றனை வினவும் யாவும் விளங்க
வென்றிகொள் கருத்தில் விரும்பினை ஆயின்
நதிக்கரை ஆன்எனக் கொதித்தல் மறந்து
வெண்ணெய் அம்பதி திகழ் மெய்கண்டவன் அருள்

உள்நிலை உடையோன் ஒருவன் உரைத்த
தவப்பிர காசத் தன்மையில் விரித்த
சிவப்பிர காசச் செழுந்தமிழ் உண்மையை
அருளுடன் ஆய்ந்து கொள்ளத்
திருவருள் வினவல் திருந்திடும் அன்றே

முதலில் இறை உயிர் தளை ஆகிய மூன்றனையும் அவற்றுக்கு உரியனவாகிய பதிஞானம் பசுஞானம் பாசஞானம் ஆகிய மூன்றினுடன் கூட்டிப் பொருள்களை ஆறு எனக் கூறினாய். அதன் பின்னர் பாசத்தையும் பாச ஞானத்தையும் விலக்கிவிட்டுப் பொருள்களை நான்கு என்றாய். அதன் பிறகு பசு ஞானத்தையும் விட்டுவிட்டு அறிபவன் அறிவு அறியப்படு பொருள் என்று வகைப்படுத்துவதற்கேற்பப் பொருள்கள் மூன்று எனக் கூறினாய். அதன் பின்னர் சிவஞானத்தையும் அந்த மூன்றிலிருந்து நீக்கி விட்டுப் பதி பசு என்கின்ற பொருட்கள் இரண்டே என்றாய். இந்த இரண்டும் ஒன்றாகக் கூடி அதாவது சிவத்தோடு உயிர் கலந்து சிவம் ஒன்றே மிஞ்சியிருக்கும். இதுவே முத்தி நிலை என்றாய்.

திருவாசகத்தில் சென்று சென்று அணுவாய்த் தேய்ந்து தேய்ந்து ஒன்றாம் என்ற பாடல் உனக்கு ஆதாரம் என்று நீ தவறாகக் கருதினாய் போலும். அதன் உண்மைப் பொருள் வேறு என்று அறிவாயாக.

முத்தி நிலையில் உயிரும் சிவமும் ஒன்றாகிவிடும் என்றது மட்டுமின்றி அந்நிலையில் உயிருக்கு இன்பமும் இல்லை என்று கூறினாய். அப்படியானால் முத்தி நிலையில் உயிருக்கு விளைகின்ற பயன்தான் என்ன? கட்டு நிலையிலிருந்து விடுபட்ட முத்தி நிலை பயனற்றது என்று கூறுவது எவ்வகையிலும் பொருந்துவது அன்று.

அவ்வாறு எனில் சிவபெருமானின் திருவருள் என்பதும், அதன் தன்மையும் முப்பொருள்களின் இயல்பும், கட்டு நிலை முத்தி நிலை என்பனவும் தெளிவாக உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நீ விரும்பினால் அதற்கு உனக்கு வழி காட்டுவேன். ஆற்றங்கரையிலே சென்று பசிய புல்லை உண்பதற்காகத் தேடுகிற பசு ஒவ்வோர் இடமாகச் சென்று மேய்வதைப் போல நீ அலமருவதை விடுத்து, திருவெண்ணெய் நல்லூரிலே திகழ்ந்து விளங்கிய மெய்கண்டதேவ நாயனாரின் திருவருளினால் உண்மை உணர்ந்த மரபிலே வந்த, தவப் பயன் கைவந்த ஒருவர்(உமாபதிசிவம்) விரித்துரைத்த சிவப்பிரகாசம் என்னும் செழுந் தமிழ் நூலின் உண்மையைத் தக்க ஞானாசிரியரிடம் பயின்று திருவருளைத் தெளிய உணர்வாயாக.

இங்கே கூறப்பட்ட திருவாசகப் பாடல்,

இன்று எனக்கு அருளி இருள் கடிந்து உள்ளத்து
எழுகின்ற ஞாயிறே போன்று
நின்றநின் தன்மை நினைப்பற நினைந்தேன்
நீயலால் பிறிது மற்று இன்மை
சென்று சென்று அணுவாய்த் தேய்ந்து தேய்ந்து
ஒன்றாம் திருப்பெருந்துறை உறை சிவனே
ஒன்றும் நீ அல்லை அன்றி ஒன்றில்லை
யாருன்னை அறியகிற் பாரே

என்பது. இந்தப் பாடலில் இறைவன் எல்லாப் பொருள்களிலும் நிறைந்திருக்கிறான் என்பதும், அப்படி நிறைந்திருப்பினும் அப்பொருள்கள் எல்லாம் அவனாக மாட்டா என்பதும் மாணிக்க வாசகப் பெருமானால் எடுத்துரைக்கப் பட்டது. ஒன்றும் நீ அல்லை; அன்றி ஒன்றும் இல்லை யார் உன்னை அறிதற்கு இயலும் என்று வினவுகிற பாடலின் கடைசி அடி இதன் கருத்தைத் தெளிவுறுத்தும் எனவே மாணிக்க வாசகரின் திரு உள்ளம் இறைவனின் இயல்பினை உணர்த்துவதே அன்றி உள் பொருளாவன யாவை என்ற வினாவிற்கு விடையிறுப்பது அன்று. ஆயினும் ஏகான்ம வாதம் பேசுவோர் சென்று சென்று அணுவாய்த் தேய்ந்து தேய்ந்து ஒன்றாம் என்ற பாடற் பகுதியைத் தமக்கு ஏற்ப மாற்றிப் பொருள் கொண்டு உள் பொருள் ஒன்றே என்ற பிழைபடப் பொருள் காண்பர். அதுதவறு என்பதற்குச் சங்கற்ப நிராகரணத்தில் இப்பாடல் இறைவனின் இயற்கையை இயம்புகிறது என்ற உண்மையை எடுத்துக் காட்டினார் ஆசிரியர் உமாபதி சிவம்.

இதுவரை அகச் சமயங்களும் மாயாவாதமும் கொள்ளுகின்ற கருத்தினை எடுத்துரைத்து மறுத்து வந்த ஆசிரியர் சைவ சித்தாந்தத் தெளி பொருள் சிவப்பிரகாச நூலில் விளங்க உரைக்கப்பட்டுள்ளது என்று சுட்டிக்காட்டி இந்நூலை நிறைவு செய்கிறார்.
திருச்சிற்றம்பலம்.