சைவ சித்தாந்தம் - சங்கற்ப நிராகரணம் பகுதி- 2.1

சங்கிராந்தவாதி சங்கற்பம்
நீங்காது ஒளிர் உயிர்
விளக்கு என நிற்கும் அளப்புறம் அறிவின்று
இறைவற்கு ஏதும் அறிய வேண்டின்றே
மன்னும ஆன்ம சந்நிதி அளவில்
காந்த பசாசத்து ஏய்ப்ப வாய்ந்த
உயிர் உடல் இயக்கும் செயலுறு பூட்டைப்

பலவகை உறுப்பும் இலகிய தொழில் போல்
ஐம்பொறி புலன்கள் இன்புறும் அன்றே
இனைய வாயிலின் நிகழ்தரு பயன் அவை
அந்தக் கரணம் முந்தி உணர்ந்திடும்
இவை அகல்வுழி ஐம்பொறி புலன் நிகழாது

உயிர் நீங்கிடில் உடல் செயல் இலது அன்றே
இவ்வகை வினையின் செவ்விதின் நடத்தும்
பழமலம் நீங்க நிகழும் காலை
ஏற்றோர் முகஒளி தோற்றும் கலன் எனத்
தலைவனது அருள் உயிர் நிலவிடும் நிலவக்

காட்டத்து அங்கி மாட்டத் தங்கிய
தன்மையும் அளத்துப் புல்வையின் நீப்பும்
போன்றது வாகித் தோன்றிடும் அதனால்
பசுக ணங்கள் சிவகர ணங்கள்
ஆக மாறி அறிவும்
ஏகமாம் உயிர் யான்எனது இன்றே

ஒளிமிக்க விளக்கைப் போல் உயிர் நிலை பெறும். அது அறிவுடைப் பொருள் ஆயினும் பொருள்களை அளந்து அறியும் அறிவு அதற்கு இல்லை. எவ்வாறு எனில் விளக்கு ஒளியைத் தருவது எனினும் அதற்குக் காணும் திறன் இல்லை. அது போல என்க. இறைவனோ முற்றறிவுடையவன். எனவே அவனால் அறிய வேண்டுவது ஒன்று இல்லை காந்தத்தின் முன்னாலே இரும்பு அசைவது போல உயிர் நிலை பெற்று நிற்க, அதனோடு பொருந்திய உயிர்வளி (பிராணவாயு) உடலை இயக்கும். நீர் இறைக்கும் ஏற்றத்தின் பல்வேறு அங்கங்களும் ஒன்று கூடித் தொழிற்படுவது போல ஐம்புலன்களும் ஒன்று கூடி உயிர் துய்ப்பதற்கு உதவி புரிகின்றன. இப்புலன்களை ஐம்பொறிகளும் பொருந்தி நடக்கும். இவற்றுக்கு முன்னே உட்கருவிகள் செயல்படுகின்றன. உட்கருவிகவின் உதவியில்லாமல் பொறி புலன்களால் ஆகும் பயன் ஏதுமில்லை. பிராணவாயு நீங்கினால் உடல் செயலற்றுப் போகும். இவ்வாறு உயிரின் முன்னிலையில் உடல் செயல்பட்டு வருகிறது உயிர் உடலினிடத்தே தங்கி வினைப் பயன்களைத் துய்த்து, அதனால் ஆணவ மலம் படிப்படியே தேய இருவினை ஒப்பும் மல பரிபாகமும் சத்தி நிபாதமும் நிகழும் காலத்து இறைவனுடைய திருவருள் உயிரினடத்துத் தோன்றி விளங்கம். இது எத்தகையது எனில் கண்ணாடியின் முன் நின்று ஒருவன் அதனுள் பார்க்க அக் கண்ணாக்குள் அவன் முகம் தோன்றுவது போலாகும். இறைவனது அருள் இவ்வாறு உயிருள் நிலவும் விறகில் தோன்றிய தீ விறகையே அழிப்பது போலவும், உப்பளத்துக்குள்ளே வீசப்பெற்ற புல்லும் வைக்கோலும் தமது இயற்கைத் தன்மையை இழந்து உவராகிப் போவது போன்றும், உயிரின் பசு கரங்கள் தம் இயல்பான தன்மையில் நீங்கிச் சிவகரணங்கள் ஆகும். உயிரின் அறிவும் முதல்வனின் அறிவோடு கூடி ஒன்றாகும். உயிருக்கு யான் எனது என்ற உணர்வுகளும் முற்றாக நீங்கி விடும். பசாசம்இரும்பு. பூட்டைஏற்றம் இறைக்கும் கருவி. பழ மலம்ஆணவ மலம். கலன் கண்ணாடி. காட்டம்விறகு. வைவைக்கோல்.

சங்கிராந்த வாதி சங்கற்ப நிராகரணம்

இன்று உனது உரையின் நன்றி உயிர்ஒளித்
தீபம் போலத் தாபம் தரில் இருள்
செறியும் தன்மை என் அறிவிலது ஆகில்
ஒளிஎன உரைத்த தெளிவதற்கு ஏதாம்
சந்நிதி அளவில் மன்னும் செயல் உடல்

காந்தம் போல வாய்ந்தது என்ற
தன்மையும் உணராப் புன்மையை அன்றே
உயிர்உடல் இயக்கில் துயில் பெறும் காலைச்
செய்தது என மனாதி எய்து உயிர் பொறி புலன்
நடத்த ஆவியும் சடத்தன ஆயின்

பூட்டையில் பூணி கூட்டல் பெறாதே
புலன்ஐம் பொறியில் நிலவிடும் என்றனை
அஞ்சும் ஒருகால் துஞ்சாது அறிதற்கு
அழிவுஎன் நற்றரு செழுமலர் இலைபலம்
கனிதருவது போல் இனையவை ஐந்தும்

ஒன்றுஒன்று ஆக நின்று அறிவுறும் எனில்
ஒன்றின் பயன்நனி ஒன்று அறியாதால்
இதுவே அல்லது கதும் என இருசெவி
இருகூற்று ஒருகால் தெரியாத் தன்மை வந்து
எய்தும் மனாதியும் மெய்யில் செயலும்

தனக்கு இலை ஒருவற்கு எனத்தெளி கிலையே
நோக்கும் முகஒளி நீக்காத் தான்எனக்
கவரும் தன்மை முகுரம் போலக்
கொடுத்தது கோடற்கு அடுத்தது உண்டு அன்றே
காட்டத்து அங்கி கூட்டக் கூடும்

இந்தனத்து இயற்கை வெந்தழல் தாங்கா
உப்பளத்து அடுத்த புற்பலா லங்கள்
சடத்த வேனும் கொடுத்தது கொள்ளும்
தன்மை உண்டுஉனக்கு இன்மையது அன்றே
அவம் உறு கருவி சிவமயமாம் எனக்

கூறினை தாகம் வேறுஉருக் கவராது
என்பது என் அவை முன் துன்பம் துடைக்கும்
திருவருள் மருவ உரிய என்னில்
அருள் உரு மாயா இருனின் தாம்கொல்
சத்தப் பரிச ரூப ரச கந்தம் என்று

எத்திறத் தினதுஅருள் இயம்புக அன்றியும்
நிறைந்து நீயாய் நின்றனை யேனும்
மறைந்துஐம் புலனால் வாராய் என்றும்
கரணம் எல்லாம் கடந்தனை என்றும்
மரணம் ஐயைந்தின் அப்புறத்து என்றும்

முன் அருள் தலைவர் பன்னினர் எனவும்
இனையவை ஒழிய அறிகுவது எவ்வாறு
என்ற நிற்கலிக்கு ஒன்றிய இன்பம்
கூறுதல் தகும்மருள் பேறினை அன்றே
ஏகம் உயிர் அறிவு ஆக மொழிந்தனை

இருபொருள் ஒருமை மருவியது இலதே
இவ்வகை கிடக்க மெய்வகை கேண்மதி

வெளிச்சத்தைத் தருகிற விளக்கைப் போல உயிர் விளங்குகிறது என்றாய் அப்படியாயின் அவ்வுயிர்க்கு அறியாமை எப்படி வந்தது? உயிர் விளக்கின் சுடர் போல் இருக்கிறது. சுடர் ஒளி எப்பொருளையும் காணும் தன்மை இல்லாதது. அதுபோலவே உயிரின் அறிவும் என்று நீ கூறினால் அறியாத ஒன்றை அறிவு என்று கொண்டது எவ்வாறு பொருந்தும்? காந்தத்தின் முன்னிலையில் செயல் படுகின்ற இரும்பினைப் போல் உயிர்வளியின் முன்னிலையில் உடல் செயல்படுகிறது என்று நீ உரைத்தாய். அதுவும் பொருளற்ற உவமையே. ஏனெனில் உறங்கும் போதும் பிராண வாயு செயல்படுகின்றது. ஆயினும் உடல் இயக்கம் இழந்து கிடக்கிறதே? அந்நிலையில் உடலைச் செயல்படுத்துகின்ற பிராண வாயு என்ன செய்து கொண்டிருந்தது? பிராண வாயுவே உட்கருவிகளைப் பற்றி ஐம்பொறிகளின் வழியே புலன்களை உணர்ந்து வரும் பிராண வாயு இல்லையெனில் உடல் செயலற்றுப் போகும். உயிர் எச்செயலும் செய்யாது, ஏதும் அறியாது என்று நீ கூறினாய். அவ்வாறு கூறியது உயிரைச் சடப் பொருளாகக் கொண்டதாகும். இதற்கு உவமையாக நீர் இறைக்கும் ஏற்றத்தை எடுத்துரைத்தாய். ஏற்றத்தின் வெவ்வேறு உறுப்புகளாக உட்கரணங்கள் ஐம்பொறிகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டால் அவை யாவும் அறிவற்றன. ஏற்றம் இறைப்பதற்கு அதில் எருதுகளைப் பூட்டுவர். அவை அறிவுடையன. அறிவுடைப் பொருள்கள் செயல்படும் திறன் உடையன. எனவே நீ கூறிய உவமை பொருத்தமற்றது என அறிக. அதுமட்டுமல்லாது ஐம்பொறிகளும் ஒரே நேரத்தில் நுகர்வதை நாம் கண்டதில்லை. ஒரு பொறியால் அறியப்பட்டதை மற்றொரு பொறி அறியாமலும் ஒன்று நுகரும்போது மற்றைய நான்கும் நுகராமலும் இருக்கின்ற தன்மைக்கு என்ன காரணம்? இதிலிருந்தே ஐம்பொறிகள் நுகர்வதில்லை என்பது தெளிவாகிறது அன்றோ? மரத்திலிருந்து மலர் இலை காய் கனி என்பன வெவ்வேறு காலத்தில் தோன்றுவது போல ஐம்பொறிகளும் ஒன்று ஒன்றாக அறியும் எனில் மலரே காய் ஆகிக் கனி ஆவது போல ஒரு பொறி நுகர்ந்ததனை மற்றொரு பொறி நுகராது இருப்பது ஏன்? ஒரே நேரத்தில் இரண்டுபேர் பேசினால் அவ்விருவர் பேச்சும் இரண்டு காதுகளாலும் கேட்கப்படுகின்றன. ஆனால் ஒன்றுதான் பதிகிறது. மற்றொன்று பதியாமல் போகிறது. அது எதனால்? இவற்றிலிருந்து பொறிகள் வேறு உயிர் வேறு என்பதும் பொறிகளின் வாயிலாக வருவதை உயிரே அறியும் என்பதும் புலனாகிறது. உட்கரணங்களும் உடலும் உயிராலேயே செயல்படுகின்றன என்பதனைத் தெளிக.

கண்ணாடியில் பார்த்தவர்களின் முகம் தான் எதிரொளிக்கும். ஆனால் உயிருக்கோ திருவருளை முற்றிலும் வாங்கிக் கொள்ளும் ஆற்றல் இல்லை. ஏனெனில் உயிர் தளைப்பட்டிருப்பது அது பக்குவப்படும் அளவும் திருவருளை ஏற்காது. விறகில் பற்றிக்கொண்ட தீ அதனை எரித்து விடுவது போல உயிரைத் திருவருள் அழித்துவிடும் எனில் அது பொருந்துவதில்லை உயிருக்கப் பேரின்பப் பேற்றினை நல்கும் திருவருளுக்கு விறகில் பற்றிய தீ உவமையாகாது உப்பளத்தில் விழுந்த புல்லும் வைக்கோலும் அறிவற்ற பொருள்களே ஆயினும் அவை உப்பளத்தில் உவர்த் தன்மையை அது கொடுத்தது போலவே பெற்றுக் கொள்ளும் அவ்வியல்பு உயிர்களுக்கு இல்லை.

சுத்த மாயையில் தோன்றிப் பசு கரணங்கள் சிவ கரணங்கள் ஆகும் என்று கூறினாய். அவற்றால் அருளுருவை ஏற்றுக் கொள்ள இயலாது. ஏனெனில் இக்கருவிகள் யாவும் இழிவுடையன. இக்கரணங்களும் உயிர்களின் துயரத்தைத் துடைப்பதற்கு இறைவனால் தரப்பட்டவையே. ஆதலால் திருவருளை மருவுவதற்கு உரியனவே என்னில் இறைவனின் அருள் உரு மாயையின் இருளோடு கூடுமோ? கூடாது. ஓசை ஊறு உருவம் சுவை மணம் என்ற இவற்றை நுகர்கின்ற பொறிகள் திருவருளைச் சற்றேனும் எட்ட முடியுமா? கூறுக.

இறைவனது அருள் பெற்ற அருளாளர்கள் அவனை நோக்கிப் பார்க்குமிடம் எல்லாம் நிறைந்து எங்கும் நீயே ஆய் நின்றனை எனினும் ஐம்புலனால் காண்பதற்கு எட்டாதவன் என்றும் கரணங்களை எல்லாம் கடந்து நின்ற கருணைக் கடல் நீயே என்றும் பற்றுக் கோடாக உள்ள தத்துவங்கள் இருபத்து ஐந்துக்கும் அப்பாற்பட்ட இறைவன் என்றும் பலபட இறைவனின் பெருமையை எடுத்துரைத் துள்ளார்கள். இவற்றை உனக்கு எடுத்துக் கூறியும் அதனை நீ புரிந்து கொள்ளுமாறு இல்லை. ஆண் தன்மை இல்லாதோன் இன்பச் சுவையை அறிய இயலாதது போல, மருள் கொண்ட உனக்கு இவை விளங்கா, ஆன்மாவே சிவம் ஆகும் என்று சொன்னாய். வேறுவேறு இயல்புகளை உடைய இரண்டு பொருள்கள் ஒன்றாயின என்று சொல்லுவது பொருந்தாது. இது நிற்க உனக்கு மெய் வகையைக் கூறுவேன். கேட்பாயாக.

இந்தப் பகுதியில் நிறைந்து நீயாய் நின்றனையேனும் மறைந்து ஐம்புலனாய் வாராய் என்பது நக்கீர தேவ நாயனார் அருளிச் செய்த கைலை பாதி காளத்தி பாதி அந்தாதி என்னும் பனுவலிலிருந்து காட்டப்படும் மேற்கோள். இது பதினொன்றாம் திருமுறையில் இடம் பெறுகிறது.

நிறைந் தெங்கும் நீயேயாய் நின்றாலும் ஒன்றின்
மறைந்து ஐம்புலன் காணவாராய் சிறந்த
கணியாருந் தண்சாரற் காளத்தி ஆள்வாய்
பணியாயால் என்னும் பரிசு

அதை அடுத்துக் கரணம் எல்லாம் கடந்தனை என்றும் என ஆசிரியர் கூறுவது மாணிக்கவாசகர் அருளிச் செய்த திருவாசகத்தில், திருக்கோத்தும்பியில் வருகின்ற பாடலிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மேற்கோளாகும்.

கரணங்கள் எல்லாங் கடந்து நின்ற கறை மிடற்றன்
சரணங்களே சென்று சார்தலுமே தான் எனக்கு
மரணம் பிறப்பென்று இவை இரண்டின் மயக்கறுத்த
கருணைக் கடலுக்கே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ

அதை அடுத்து ஐயைந்தின் அப்புறத்து என்றும் என எடுத்துக் காட்டப்பட்ட பகுதி நான்காம் திருமுறையில் திருவாரூர்த் திருப்பதிகத்தில் திருநாவுக்கரசு நாயனார் பாடிய பதிகத்தில் காணப்படுகின்ற திருப்பாடல் ஆகும்.

பையஞ்சுடர்விடு நாகப் பள்ளி கொள்வான் உள்ளத் தானும்
கையஞ்சு நான்குடையானைக் கால்விரலால் அடர்த்தானும்
பொய்யஞ்சி வாய்மைகள் பேசிப் புகழ் புரிந்தார்க்கு அருள்செய்யும்
ஐயஞ்சினப் புறத்தானும் ஆரூர் அமர்ந்த அம்மானே

இம் மூன்று அருளாளர் திருவாக்குகளையும் சுட்டிக்காட்டி எடுத்துக் கூறி அவை திருமுறைகளிலே இடம் பெற்றுள்ளன என்பதை முன்னருள் தலைவர் பன்னினர் என்ற சொற்களால் ஆசிரியர உணர்த்துகிறார்.
பூட்டைஏற்றம், பூணி கூட்டல்ஏற்றத்தில் எருதினைக் கட்டுதல். முகுரம்கண்ணாடி. இந்தனம்விறகு. பலாலம்வைக்கோல். ஆகம்உடல்

ஈசுவர அவிகாரவாதி சங்கற்பம்
பஃறுளைக் கடத்தின் உள்விளக்கு ஏய்ப்ப
அறிவுள தாகும் உருஉறும் உயிர்கள்
கண்ணால் ஓசையும் கந்தமும் கருத
ஒண்ணாது என்னும் உணர்வு உடைமையினால்
அவ்வப் புலன்கட்கு அவ்வப் பொறிகள்

செவ்விதில் நிறுவிச் சேர்ந்தவை நுகரும்
மூல மலத்தின் பாகம் வந்து உதவுழி
இருள்தரும் இற்புக்கு ஒரு பொருள் கவரத்
தீபம் வேண்டும் ஆனவா போல
மோக மாமலம் போக ஞான

விளக்கு அரன் அருளால் துளக்குஅறப் பொருந்தி
நீர்நிழல் அனைய சீர்பெறு கடவுளைச்
சலம் இலன் ஆகிச் சார்ந்தவர்க்கு என்றும்
நலம்மிக நல்கும் நாதனை அணைந்து
பூழி வெம்மை பொருந்தாது உயர்ந்த

நீழல் வாழும் நினைவினர் போலத்
திருவடி நீழல் சேர்ந்து
கருவுறு துயரம் களைந்து இருந்திடுமே

பல துளைகள் உள்ள ஒரு குடத்துக்குள்ளே ஏற்றி வைக்கப்பட்ட விளக்கினைப் போன்று ஒன்பது வாயில்கள் உடைய உடம்புக்குள் உயிர் விளங்குகிறது. அது அறிவு உடையது. கண்ணினால் காண முடியுமே தவிர ஓசையைக் கேட்கவும் மணத்தை முகரவும் இயலாது என்ற உணர்வு உயிர்க்கு உண்டு. ஆதலினால் ஐந்து பொறிகளின் வழியே ஐம்புலன்களையும் முறையே நுகர்ந்து வரும். கண்ணுக்குச் சொல்லப்பட்ட இயல்பு மற்றப் பொறிகளுக்கும் பொருந்தும். இவ்வாறு உயிர்கள் நுகர்ந்தும் வரும் காலத்து ஆணவ மலம் பக்குவப்படும் காலம் வந்து சேரும். இருண்ட ஒரு வீட்டின் உள்ளே சென்று அங்குள்ள ஒரு பொருளை எடுப்பதற்கு விளக்கின் உதவி தேவைப்படுவது போல, ஆணவமாகிய இருள் மலத்தின் உள்ள உயிர்களுக்கு இறைவனது அருளாகிய ஞான விளக்கு கேடின்றி வந்து பொருந்துகிறது. அப்போது நீர் வேட்கை கொண்டவன் நீர் நிலையினடத்திலே போய் நீரை உண்டு வேட்கை தணிவதைப் போலவும், வெப்ப மிக்க சாலையில் நடந்து களைத்தவன் ஒருவன் மரத்தின் நிழலில் தங்கி வெப்பத்தைத் தணித்துக் கொள்வது போலவும் இறைவனுடைய கருணையின் கீழ் அடைக்கலம் பெறுவான். வேண்டுதல் வேண்டாமை இலாதவனாகியும், தன்னைச் சார்ந்தவர்களுக்கு மிகுந்த நலன்களை வழங்குபவனாகவும் விளங்குகின்ற சிவபெருமான், தன்னுடைய திருவடி நிழற் கீழ் வந்து சேர்ந்த உயிர்களுக்கு, இறந்தும் மீண்டும் கருவினுட்பட்டுப் பிறந்தும் வருகின்ற துன்பங்களை மாற்றி இன்பத்தை வழங்கியருளுவான்.

இப்பகுதியில் சலமிலனாகிச் சார்ந்தவர்க்கு என்றும் நலமிக நல்கும் நாதனை என்ற பகுதி நான்காம் திருமுறையில் நமசிவாயத் திருப்பதிகத்தில் திருநாடுக்கரசு நாயனார் அருளிச் செய்த,

சலம்இலன் சங்கரன் சார்ந்தவர்க்கு அல்லால்
நலம்இலன் நாள்தொறும் நல்கு வான்நலன்
குலம்இலர் ஆகிலும் குலத்துக்கு ஏற்பதோர்
நலம்மிகக் கொடுப்பது நமச்சி வாயவே

என்ற தேவாரத் திருப்பாடலை நினைவூட்டுதாகும்.
பஃறுளைக் கடம்பல துளைகள் உள்ள குடம். கந்தம்மணம். துளக்குகேடு, பூழிபுழுதி

ஈசுவர அவிகாரவாதி சங்கற்ப நிராகரணம்
இருந்ததுன் கேள்வி திருந்திடும் உயிர்கள்
அறிவின வாயில் பொறிபுலன் என்னை
மற்றவை பற்றி உற்று அறிந்திடுதலின்
அறிவுஎன வழங்கும் உயிர் என உரைத்தல்
காணும் கண்ணினன் கைகொடு தடவிப்

பூணும் பொருளின் பெயர்பல புகறல்
என்னும் கிளவி தன்னோடு தகுமே
அவ்வவ புலன்கட்கு அவ்வவ பொறிகளைச்
செவ்விதின் நிறுவலின் அறிவுஎனச் செப்பினை
அறிவிலாமை கண்டனம் அணை புலற்குப்

பொறிகள் ஏவலின் அறிவோடு பொருந்தில்
கண்டதோர் பொறியால் கொண்டிட வேண்டும்
உதவியது ஒன்றால் கதும்என இயற்றினார்
உண்டோ என்னில் கண்டன மேல்நாள்
கடவுனில் கடிமலர் முடுகிய மதனன்

அங்கம் அனங்கம் தங்கிடக் கிடந்தது
வையின் திரளில் செய்ய சிறுபொறி
மாட்டி மூட்டியது அன்றே மீட்டும்
தேன்அமர் தவிசில் நான்முகன் உச்சி
அறுத்ததும் கருவி பொறுத்தோ அன்றே

ஈசனது இயல்பு பேசுதல் தவிர்க
காழி மாநகர்க் கவுணியர் கடவுள்
ஞானம் ஆகிய நற்பதி கங்கள்
எழுதுறும் அன்பர்தம் இன்புறு மொழியால்
களிறுஎன அணைந்த கல்மனப் புத்தன்

முருட்டுச் சிரம்ஒன்று உருட்டினர் அன்றி
வாய்ந்த வாள்ஒன்று ஏந்தினர் இலரே
என்றதும் ஈர்வாள் கொன்றது என்பது போல்
தனித்துணை அருளால் துணித்தனர் என்ப
ஆதலின் வாயில் அளவினில் அறிதலின்

ஏதமில் அறிவுஉயிர்க்கு எய்துதல் இலதே
இருட்கு விளக்கு ஒன்று ஏந்தினர் போல
மருட்கு ஞானம் மின்னுதல் உளதே
என்றனை கருவிகள் யாவும் அசேதனம்
துன்றிய உயிரும் துரியத் தனமையன்

ஆதலின் அந்தர் அனைவரும் கூடித்
தீதுஅற அருநெறி தெரியும் என்றற்றே
நீர்நிழல் அனைய சீர்பெறு கடவுளைச்
சேர்ந்தவர்க்கு இன்பம் வாய்ந்திடும் என்றனை
பாதவம் என்றும் சேதனம் இன்மையின்

இளைத்தோர் வம்மின் என்பதும் துன்பம்
விளைத்தோர் தம்வயின் வெறுப்பும் ஒன்று இலதே
பொடித்திடு கொப்புள் வெடித்திடும் பாதம்
வெய்யபூழியின் உள்ளுற அழுங்கி
ஆற்றுதல் இன்றி ஆறுஇயங்கு நர்முன்

தோற்றிடும் என்று சொல்லவும் இலதால்
இவ்வகை கடவுட்கு இயம்புதல் தவறே
பாச அஞ்ஞானப் பழிவழி ஒழிக
ஈசனது அருள்வழி இயம்புவன் கேள்மதி!

உன் கருத்து நன்று, அது நிற்க, திருத்தம் பெற முயலும் உயிர்கள். அறிவாக விளங்கும் என்றாய். அவ்வாறு எனில் அவ்வுயிர் அறிந்திடுவதற்குப் பொறிபுலன்களின் உதவி எதனால் வேண்டப் பட்டது? ஒன்றின் துணையால் மட்டிலுமே அறியக்கூடிய உயிரை அறிவு என்று கூறுவது பொருத்தமற்றது அன்றோ? பார்வை உடைய ஒருவன் பொருள்களை நேராகப் பார்த்து இது இன்னது என்று சொல்லுவானே தவிரக் கைகளாலும் விரல்களாலும் தடவிப் பார்த்து அப்பொருள்களை அறியமாட்டான். நீ உயிர் அறிவுடையது என்று கூறியதும் கையால் தடவிப் பார்த்துப் பொருள்களின் பெயரைச் சொல்பவனைப் பார்வை உடையவன் என்று கூறுவதை ஒத்ததே. அவ்வாறு இல்லை, பொருளின் தன்மைக்கு ஏற்பப் பொறிகள் புலன்கள் ஆகியவற்றின் துணை கொண்டு அறிவது உயிரே ஆதலின் அதனை அறிவு என்று கூறலாம் என்று நீ கூறுவாயானால், அதுவும் தவறுடையதே ஏனெனில் ஒரே பொறியைக் கொண்டு உயிர் பொருளின் தன்மை முழுவதையும் அறிவதில்லை. ஒவ்வொரு பொறியும் ஒரே பொருளின் இயல்பை உணர்த்திட ஐம்பொறிகளாலும் வந்த அறிவினை உயிர் அறிய முடிகிறதே அன்றித் தனித்த ஒரு பொறியால் உயிர் அறிவதில்லை. ஆதலின் உயிர் அறிவுடையது என்பது பொருந்தாது.

இன்ன செயலுக்கு இன்ன கருவிதான் வேண்டும் என்பது நியதி. அதற்கு மாறாக வேறு ஒன்றைக் கொண்டோ அல்லது கருவி என்ற ஒன்று இல்லாமலோ செயலாற்றிட முடியுமோ என நீ கேட்பின், அவ்வாறு நடைபெறுவது உண்டு. அவ்வாறு செய்ய வல்லவர் அறிவே வடிவானவர் என்பதை அறிவாயாக. முன் ஒரு காலத்தில் யோகத்தில் அமர்ந்திருந்த சிவபெருமானின் மீது மண மிக்க மலர்களைத் தொடுத்த மன்மதனது உடல் எரிந்து சாம்பலானது. வைக்கோல் இட்டுத் தீ மூட்டியதனால் அன்று. தன் திருக்கண் நோக்கினாலேயே மன்மதனை இறைவன் நீறாக்கினான். தாமரைமலரில் வீற்றிருந்த பிரமனின் சிரங்களுள் ஒன்றை இறைவன் அறுத்தது வாளினைக் கையில் ஏந்தி அன்று இது ஈசனது இயல்பு எனக் கூறி நீ மறுக்கக் கூடும். சீர்காழிப் பதியில் அவதரித்த திருஞான சம்பந்தப் பெருமானது. திருப்பதிகங்களை ஏட்டில் எழுதி வந்த அடியார் சம்பந்த சரணாலயர். யானை போல் தம்மை எதிர்த்து வந்த புத்தன் ஒருவனுடைய தலையைத் தானாக இற்று விழுமாறு உருட்டினாரோ அன்றிக் கூரிய வாள் கொண்டு அன்று. இவ்வாறு கூறினும் சம்பந்த சரணாலயர் வாளைக் கொண்டு அறுக்க வில்லையே ஆயினும் இறைவன் திருவருளாகிய துணையைக் கொண்டே இந்தச் செயற்கரிய செயலைச் செய்தார் என்று அருளாளர்கள் கூறுவர். ஆதலின் பொறி புலன்களின் வாயிலாகச் சென்று பற்றுவதேயன்றி உயிருக்குக் குற்றமற்ற அறிவு இல்லை என்பது தெளிவு. அறிவிக்க அறியும் தன்மையே உயிரின் அறிவாகும்.

இருளைப் போக்கிக் கொள்ளுவதற்கு மாந்தர் விளக்கு ஏந்திச் செல்லுவர். அதுபோல உயிரும் ஆணவ மலம் பக்குவமடைந்த காலத்து இறைவன் திருவருளால் ஞானத்தைப் பொருந்தும் என்று கூறினாய். கருவி கரணங்கள் யாவும் அறிவற்றன. அவற்றைப் பொருந்தி அறிவதாகிய உயிரும் தளைப்பட்ட நிலையில் துரியம் எனப்படும் பேருறக்கத்தில் ஆழ்ந்து கிடக்கும். இவ்வாறு இருக்க உயிர் இறைவனின் ஞான விளக்கை ஏந்தி நன்னெறிப்படும் என்று நீ கூறியது குருடர்கள் பலரும் கூடிய வழி நெடுஞ்சாலையைக் கண்டு வழி நடந்தனர் என்பது போலப் பொருந்தாக் கூற்றாகும்.

குளிர்ந்த நீரையும் மரத்தின் தண்ணிய நிழலையும் போல வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான் ஆகிய இறைவன் தன்னைச் சார்ந்தவர்களுக்கு அருள் பாலிப்பான் என்று நீ கூறினாய். அந்த உவமையும் பொருந்துவதன்று. மரம் அறிவற்ற பொருள். எனவே வழி நடந்து களைத்தவர்களைத் தன்னிடத்து வாருங்கள் என்று அது அழைப்பதில்லை. அதுபோலவே தன்னை வெட்டியவரிடத்து மரம் வெறுப்புக் கொள்வதும் இல்லை. கொடிய வெயிலில் நடந்து வெப்பமான புழுதியில் படிந்ததால் கால்களில் கொப்புளம் வெடிக்க வருந்தி வழி நடப்பவர்களைக் கண்டு மரம் அவர்களிடம் சென்று அவர்களின் துயரத்தைத் தீர்த்தது என்று இதுவரை கேள்விப்பட்டதும் இல்லை. எனவே நீரையும் நிழலையும் இறைவனுக்கு உவமை கூறுவது தவறாகும். பாச ஞானத்தால் கிட்டும் பழி மிக்க வழியை விடுத்து, இறைவனது அருள்வழி இத்தன்மையது எனக் கூறுவேன் கேட்பாயாக.

வையின் திரள்வைக்கோல் கட்டு. அந்தர்குருடர்கள். பாதவம்மரம். பூழிபுழுதி